Długo myślałam, czy umieszczać tu wpis o LGBT, ale ostatnie wydarzenia w Polsce w Białymstoku zagotowały mi krew. I kiedy zastanawiam się czasem, czy może wracać, czy nie wracać, zostać czy nie zostać w Polsce – to odpowiedź nasuwa się sama. Nigdy w życiu! Bo w takich momentach Polska jawi mi się jako ‘dziki zachód’, ciemnogród, totalnie zacofany kraj, którego się po prostu wstydzę.
*UWAGA: ze względu na niecenzuralne słownictwo (cytaty!) ten wpis jest tylko dla osób PEŁNOLETNICH 🙂
Podczas moich podróży, a także mieszkając za granicą nigdy nie spotkałam się z takim hejtem i homofobią, ale też niewiedzą i ignorancją, jaka ma miejsce teraz w „niektórych środowiskach” w Polsce. To jest po prostu tak żałosne, że wywołuje u mnie poczucie obciachu, kiedy ktoś pyta mnie o narodowość.
O krajach Azji pd.-wsch. mówi się „Trzeci Świat”, a tymczasem Polska pod względem mentalnościowym nie da się zakwalifikować nawet do piątego świata. Tajlandia to najbardziej tolerancyjny kraj w stosunku do ‘trzeciej płci’, czy też mężczyzn trans płciowych, zwanych potocznie ‘lady boys’. Spotykałam ich wszędzie, nie tylko na musicalach „Lady Boy Show”, ale na co dzień – na ulicy, w sklepie przy kasie, restauracji, lotnisku, biurze (nieruchomości). I nigdy też nie widziałam, aby wzbudzali jakiekolwiek negatywne, żeby nie powiedzieć agresywne reakcje – wręcz przeciwnie. Wszędzie traktuje się ich normalnie, czasem z przymrużeniem oka, ale z szacunkiem. I chociaż wciąż do końca nie są traktowani na równi z innymi obywatelami, to są na stałe wpisani w obraz społeczeństwa tajskiego i nie wywołują u nikogo tak ekstremalnych reakcji, jak w Polsce.
Polecam wpis innej blogerki, Asi z Blond Travels, który mocno wyczerpuje ten temat.
Pisałam już kiedyś jak kwestia orientacji seksualnej i społeczności LGBT jest traktowana w Wielkiej Brytanii, np. podczas rekrutacji i że nie może tu być mowy o żadnej dyskryminacji, a na stronie rządowej jest specjalna sekcja poświęcona promocji równości dla grup LGBT; tutaj dowiesz się też, jak bronić się przed dyskryminacją i gdzie jej przejawy zgłaszać. Wszelkie przejawy rasizmu czy homofobii są piętnowane. Z kolei 2 lata temu Sąd Najwyższy w Niemczech orzekł, że dokumenty muszą uwzględniać „trzecią płeć”. Jest to pierwszy europejski kraj, w którym zdecydowano się na ten krok.
Osoby reprezentujące LGBT, które pojawiały się na mojej drodze i z którymi miałam okazję spędzić dość sporo czasu- okazały się najbardziej pomocnymi, przyjaznymi i fascynującymi ludźmi, z jakimi przyszło mi się spotkać. Nie chcę deprecjonować osób hetero (sama do nich należę) – chciałabym tylko podkreślić absurdalność takich akcji, jak te w Białymstoku, nazistowskich gestów w wykonaniu tzw. ‘patriotów’ ryczących bezmyślnie „Polska dla Polaków”, „geje wypierdalać” czy „pedały do gazu”, skierowanych wobec samych przedstawicieli LGBT, ale i osób, które najzwyczajniej w świecie sprzeciwiają się traktowaniu mniejszości w ten sposób. Ja też wyrażam swój sprzeciw wobec tego, co się aktualnie dzieje w Polsce, wobec (nie) rządu wspierającego przestępców, wobec szerzącej się szeroko pojętej dyskryminacji, homofobii, rasizmowi i wszelkim przejawom ksenofobii wynikającej z czystej niewiedzy, ignorancji i BARDZO wąskiego umysłu, który nawet nie chce się wysilić, by cokolwiek zrozumieć.
A komu jeszcze obcy jest akronim LGBTQ – polecam jeden z odcinków „Po cudzemu” Arleny Witt – anglistki, którą bardzo lubię i często wykorzystuję jej kanał na moich lekcjach.
Sama bym tego lepiej nie zrobiła, więc – Arlena – off you go🙂
Jeśli po drodze Ci z tym, o czym i jak piszę i chciałbyś moją blogową twórczość wesprzeć wirtualną kawą, będzie mi miło 🙂
Na podobny temat pisałam też tutaj, kiedy mieszkałam na Fuerteventurze:
Sprawdź, bo warto 🙂
- E-book: Jak tanio podróżować
- Praca zdalna: pomysły na pracę online
- Mini lekcje angielskiego na blogu: English is easy
- Język angielski: indywidualne lekcje online
- Alternatywa zawodowo-podróżnicza: Workaway
- Znajdziesz mnie też tutaj: Facebook, Instagram
